Dinsdag zijn dan echt mijn college’s begonnen! Direct een college van 3 uur (Dierkunde) en vervolgens nog één van 3,5 (Etnografie en beoordeling van huisdieren). Viel me alles mee, ik was zelfs bij etnografie nog beter bij de les dan wanneer ik bij psychobiologie 2 uur college had.. maar etnografie vind ik dan ook best leuk! Wat dierkunde betreft heb ik nu een vrijstelling aangevraagd, maar denk niet dat ik al voldoende heb gehad, maar hee niet geschoten is altijd mis! Gisteren heb ik voor het eerst algemene chemie gehad, daar voorzie ik de eerste twee weken (hehe) nog geen problemen mee, daarna kan het wel eens lastig gaan worden.

Oh en waar ik dinsdag achter kwam was dat we woensdag verplichte instroomtoetsen hadden en dat deze direct zouden zeggen of je een achterstand had – en wel kon fluiten naar je eerste jaar of dat je goed bij liep. Ik zat uiteraard weer voor niets in de stress, want voor wiskunde had ik een 18 uit 20 en voor chemie een 9 uit 10.. niet slecht toch?!

Vandaag ben ik vrij vanwege studay, festival hier in Antwerpen waar ik zometeen met een huisgenootje en nog iemand naar toe ga! Maar eerst had ik eindelijk eens tijd om wat beloofde foto’s van mijn kamer te maken. Dus bij deze, hier en daar is het nogal een troep (ik heb nog niets voor mijn schoenen) en ik moet nog iets zoeken voor aan de muur en een tapijt voor de bank.

                         (links de wc, rechts de douche)

TD's en treinreizen

Hi guys!

Ik weet het, beetje een radiostilte na donderdagochtend, maar heb niet zo veel tijd over en als ik tijd over heb niet altijd zin om te schrijven! Waar was ik gebleven? Oja, die TD van donderdag of eerst het zwemmen? Dat lijkt echt alweer een eeuwigheid geleden, inmiddels al weer zo veel gedaan. Zwemmen is gewoon niet echt mijn ding, maar er was een wildwaterbaan en die was wel érg leuk! BBQ’n was niet zo veel bijzonders (geen pindasaus en geen appelmoes!! :(). Aansluitend gingen alle studentenverenigingen zich voorstellen. Ik zit nogsteeds in dubio of ik bij DIEFKA zal gaan, maar ben bang dat het me te veel tijd gaat kosten en de doop* (ontgroening is nou ook niet dat je zegt: jaaaa dat is fijn!). Die TD was hartstikke leuk, ontzettend gave locatie (in een oud fort: wikipedia) en de naam Konijnepijp is erg toepasselijk!  Ik moet wel toegeven dat ik na een week lang niet zo goed slapen (ik moet nog een beetje wennen) en veel nieuwe indrukken niet op mijn best was. Dus rond een uurtje of 3/half 4 ben ik hem afgetaaid om vervolgens de volgende ochtend om half 11 al mijn boeken en cursussen te gaan halen (wel enigszins brak..). Nou,  geloof me: dit is geen kattenpis. Nog geen idee hoe ik al die cursussen en boeken in 4 maanden in mijn hoofd moet krijgen, maar het zal me lukken! 

Rond 12 uur vertrok ik richting Groningen en gelukkig was papa rond dezelfde tijd in Zwolle waardoor ik het laatste stuk met hem mee kon rijden. Ik had wel genoeg trein gezien na 5 uur! Zaterdag even de stad in geweest, eindelijk mijn vliegtuigkoffertje gekocht zodat het treinreizen wat comfortabeler wordt (en met name de stukken lopen tussendoor!) en ’s avonds de verjaardag van Wim zijn moeder en tegelijkertijd werd er gevierd dat zowel Wim als zijn zus geslaagd waren. Party party! Of naja, ik was doodop en ik geloof niet dat ik veel gesprekken heb gevoerd, haha. Zondag een héérlijke buitenrit gemaakt waar ik de komende tijd op zal moeten teren.. en ’s avonds was het alweer tijd om naar Utrecht te vertrekken. Mijn tussenstop.

Maandagmorgen op tijd op de trein gestapt, maar het was tevergeefs. Ik had net zo goed nog een uur langer kunnen blijven liggen, want juist, de internationale trein reed (weer eens) niet. Uiteindelijk na heel veel haasten (en heel veel geduld) was ik precies op tijd op de campus om het onthaal mee te maken. Een en al demotiverende praat. Je moet minstens 50 uur per week studeren, als je een lichte achterstand hebt met natuurkunde of scheikunde is het haast onhaalbaar, als je het eerste semester niets haalt, haal je het tweede semester waarschijnlijk ook vrij weinig en er zullen maar iets van 5 op de 100 al hun vakken halen (that’s gonna be me!). Nee, ik haal me niet veel in m’n hoofd, maar zó erg kan het nu ook weer niet zijn…….. toch?   

* de doop bij DIEFKA houdt in dat je de eerste avond verkocht wordt aan iemand, die mag 3 weken lang “gebruik” van jou maken. Je voor hem/haar laten koken, opruimen en ik kan nog wel wat ergere dingen verzinnen. Vervolgens krijg je een drill (een paar dagen later), wat ik wel aan kan. Beetje vies worden, naar je gescholden, etc. maar dan.. dan moet je dus in een bad met dierenbloed en dierenorganen, hehe. Als laatste moet je nog mee doen aan een Cantus en dan ben je voor de eerste 4 weken van het jaar klaar, aan het einde van het jaar moet je dan nog een keer mee doen aan een Cantus en dan krijg je EIN-DE-LIJK je schachtenlintje (schachten zijn hier zegmaar de feuten) en ben je officieel lid van DIEFKA. 

Follow my blog with Bloglovin

Verkenningsdagen

Maandagochtend begon mijn introductie. Verkenningsdagen komen min of meer overeen met KEI/UIT/INTREE/AID-week, alleen is deze vier dagen. Ik was behoorlijk zenuwachtig van te voren: ga ik die Belgen wel verstaan? Verstaan zij mij wel? Zullen er Nederlanders zijn? Zijn het wel leuke mensen? Enzovoort. Nou, ik kan je vertellen: er zijn Nederlanders. En niet zo’n beetje ook. Ik ben ingedeeld in een groep van zo’n 20 mensen, waaronder 15 diergeneeskunde studenten, állemaal Nederlands en maar één jongen (die het overigens maar wat mooi vindt). Daarnaast hebben we nog 5 informatica studenten, mannen en Belgen. Hartstikke gezellig! Ik heb twee mentoren waarvan de ene informatica studeert en de andere diergeneeskunde, dus dat is ook erg handig. Volgens mij moeten ze meerdere malen hetzelfde uitleggen (treinreizen, studentenverenigingen, etc.), maar ze blijven hartstikke geduldig. Respect. :)

Maandag hadden we eerst een klein welkom op Campus Groenenborger (dat is ook de campus waar ik straks het meeste zal zijn) en vervolgens nog één op de Stadscampus. Vooral die op de Stadscampus was nogal saai en ik verstond het allemaal niet zo goed (ze praten ook zo zacht!), maar je krijgt wel even een indruk van de mensen en de omgeving. Vervolgens gingen wij naar de KBC-toren, ook wel de boerentoren genoemd. Hier heb je een prachtig uitzicht over de hele stad en als het helder weer is schijn je zelfs tot Brussel te kunnen kijken! Heel vet. Vervolgens zijn we naar verschillende kroegjes geweest, hier een drankje, daar een drankje.. en naar Jenevercafe De Vagant! Niet dat ik nou zo dol ben op Jenever, maar we hadden het aardig koud gekregen dus een beetje alcohol was wel welkom. We aten pizza bij Da Giovanni en vervolgens gingen we richting Campus Middelheim voor een avondje salsa dansen! Leuk om te zien hoe vooral de mannen dit erg serieus namen en hun best deden! ’s Avonds nog met een aantal mensen een drankje bij mij gedaan en toen een heerlijk nachtje geslapen.

Dinsdag gingen we naar de Antwerpse Zoo waar we een rondleiding kregen achter de schermen. Soms interessant, soms totaal niet (wat een dierentuin precies voor muizen, ratten etc. betaald om aan hun beesten te voeren en hoe zij daar korting op krijgen bijvoorbeeld). We mochten op gegeven moment in de nachthokken van de tijgers kijken. Hier zag je dan eerst levende (schattige) konijnen rondhuppelen, om vervolgens door te lopen en in elk hok een dood konijn te zien liggen als voer. Nice.. wat wel heel tof was was dat we de tijgers van heel dichtbij konden zien vanuit de nachtvertrekken (zie foto). Na de dierentuin gingen we eten bij de Quick, nou.. niet mijn fastfoodketen, om het maar even netjes te zeggen. De Quick is een soort van McDonalds, maar de meeste Nederlanders zijn er niet echt fan van. Als laatste voor deze dag stond nog een film op het programma, maar daar ben ik niet naar toe geweest (Cowboys & Aliëns) aangezien vriendjelief langs kwam. Met als gevolg dat ik de hele avond een Ikea kastje in elkaar heb proberen te zetten (met uiteraard de nodige Ikea-frustatie) en toen ik bijna klaar was bleek dat het het verkeerde kastje was, zucht.. Gelukkig konden we er allebei om lachen (en inmiddels staat het goede kastje gewoon onder mijn wasbak)!

Gisteren hadden we een sportieve dag op het programma. We speelden Rubensbal (een soort van trefbal) en deden een aantal quizen (waar we niet al te best in waren), maar met Rubensbal werd onze groep eerste (grotendeels dankzij de mannen in ons team) en met een beetje geluk hebben we bonnetjes gewonnen voor gratis drank. Na het sporten gingen we met de bus naar Antwerp Bowling waar we logischer wijs gingen bowlen – en eten. Ik was nog niet eens zo slecht! Vervolgens een flinke wandeling gemaakt richting de Groenplaats. Om daar te komen moesten we ook door de St. Annatunnel, deze gaat onder de Schelde door, nooit geweten dat dat kon! Eenmaal terug op Campus Groenenborger besloten nog even een drankje te doen bij Fristi (mijn mentor) thuis, uiteraard weer gezellig, maar misschien had ik beter direct naar bed kunnen gaan. Dan was ik nu misschien niet zo ontzettend duf. Maar ach, vandaag laatste dagje!

We gaan eerst zwemmen, dan BBQ’en op Campus Drie Eiken (dat is de enige waar ik nog niet geweest ben) en vanavond staat dan toch echt mijn eerste TD op het programma! Dat schijnen dé feesten van Antwerpen te zijn, dus ik ben erg benieuwd!

I’ll keep you posted. xx 

Heading off to Antwerpen!

Lastig om te bedenken waar ik eens zal beginnen. Alles is zo snel en makkelijk gegaan. Donderdag pakte ik in Utrecht mijn spullen bij elkaar, ’s avonds kwamen we erachter dat niet alles in de Fiat zou gaan passen waarop we besloten vrijdag nog maar een keer langs Utrecht te rijden. Een paar uur later in Groningen stopten we een enorme bus die paps gehuurd had vol met alle meubels (bed, kasten, bureau, stoelen en tafel(tjes)) en nog wat kleine dingen om vervolgens "op tijd" naar bed te gaan.

Na een nacht beroerd en veel te kort geslapen te hebben vertrokken we om 7 uur richting Antwerpen. Mijn ouders via Arnhem, Wim en ik met een tussenstop in Utrecht. Wonderbaarlijk genoeg waren wij alsnog eerder in Antwerpen dan mijn ouders, al verschilde het niet veel. Eerst even de kamer bewonderd, want ik had het nog niet af gezien en we waren het er allemaal over eens dat ’t prachtig is geworden! Het was alleen nog wel behoorlijk vies, bedankt bouwvakkers! 

De pret kon beginnen. Binnen no time stond mijn kamer (oh sorry: kot) vol met dozen en pakketten, die vervolgens uitgepakt en in elkaar gezet moesten worden. Papa en ik zijn toen maar naar de Ikea gevlucht op zoek naar een bank (wat gelukt is!) en Wim en mama blijken een geweldig team te zijn samen. Tussendoor was er de discussie over de inrichting, want wat was nou handig? Inmiddels denk ik dat ik een aardige inrichting heb alleen nog een beetje een “kale” hoek, maar dit wordt snel genoeg opgevuld!  Ik zal snel foto’s voor jullie maken (moet het nog een beetje meer opgeruimd worden).

De rest van het weekend zijn Wim en ik bezig geweest de puntjes op de i te zetten. Veel schoongemaakt, dozen uitgepakt, de omgeving een beetje verkend en ik moet eerlijk toegeven.. ik denk dat ik hier wel kan wennen! Behalve de supermarkt, wat een hel is dat hier. Ik moet er absoluut niet heen gaan als ik haast heb, want ik kan niets vinden, daarnaast zijn de producten gemiddeld 1,5 à 2 keer zo duur en dan heb je nog het probleem van de ING-pinpas in België. Die schijnt niet overal even goed te werken..  dat wordt dus altijd contant geld op zak hebben. 

Zondag zijn we ’s avonds naar de Kinepolis geweest (echt een enorme bioscoop): Friends with Benefits! En nee, die was toen nog niet uit in Nederland. Het is echt bizar, de ene film is hier veel eerder uit en weer een andere film veel later dan in Nederland. Wel handig! Heerlijke film overigens, het einde wel voorspelbaar uiteraard, maar ontzettend veel humor. 

Kamerinrichting

Het komt allemaal zo dichtbij, een nieuwe stad, een nieuwe kamer, nieuwe mensen.. ik vind het spannend, heb er zin in, maar aan de andere kant: dat afwachten, wat een hel, wat een onrust. Hier in Nederland is iedereen weer aan het werk en daarmee ben ik mijn vriendje in ieder geval overdag (en in sommige gevallen ook 's avonds en 's nachts) kwijt, daarnaast zijn alle scholen zijn weer begonnen waardoor vriendinnetjes maar weinig tijd hebben. In het begin van het schooljaar heeft iedereen nog goede moed en worden uiteraard alle colleges gevolgd. No offence! Maar ik zit hier maar tegen alles wat ik nog moet regelen aan te hikken. Ik heb lijstjes, Ikea-boekjes, informatieboekjes, tijdschriften.. maar het lijkt wel dat wanneer ik wat doe, alles zo dichtbij komt dat ik het maar gewoon niet doe, wat weer onrust oplevert. Hartstikke fijn.

Bij deze heb ik besloten dat het misschien werkt als ik jullie erbij betrek, dat ik kan laten zien dat ik vooruitgang boek. Aan het einde van de dag wil ik graag de geldzaken hebben geregeld voor mijn kamer en de introductiedagen. Daarnaast wil ik wat rondsnuffelen op marktplaats, opzoek naar een bureau, een eettafeltje en een klerenkast. Hopelijk heb ik daarna ook wat meer voor me hoe ik mijn kamer wil gaan inrichten. Ookal heb ik gisteravond al wat indrukken op gedaan bij de Ikea.

HOLIDAY/Roadtrip - Prague, day 1

Na wat research bleek dat we in het dorpje Ústí nad Labem zaten in dit hotel. Vanaf hier zou het binnendoor nog zo’n 2 uur naar Praag zijn en omdat we pas om 2 uur konden inchecken in ons hotel en het nogsteeds met bakken uit de lucht kwam, besloten we de toeristische route te nemen. Wat ondanks het grauwe weer eigenlijk verbazingwekkend mooi was. Al is mooi ook maar relatief. We reden op een gegeven moment door een dorpje dat als enige in al die tijd ineens toeristisch was, verder zagen we muren en uiteindelijk een begraafplaats met allemaal Jodensterren. Nieuwsgierig dat ik was heb ik later opgezocht welk plaatsje het was en wat er gebeurd was. Het plaatsje Terezín, wat mij totaal niets zei, bleek Theresienstadt – een voormalig concentratiekamp - te zijn.

Side information: Theresienstadt deed in de Tweede Wereld Oorlog dienst als getto voor uitgezette Joden. Dit kamp werd vooral gezien als een doorgangskamp (ookal zijn er toch 33.000 mensen overleden in het kamp zelf). Hierna zouden de bewoners worden overgeplaatst naar bijvoorbeeld Auschwitz. Toen het Rode Kruis op gegeven moment toestemming kreeg om het dorp te bezoeken werd het dorp ingericht als propaganda dorp waarbij er (nep)locaties ingericht werden zoals bijvoorbeeld een plaatselijk café om het echt en gezellig te laten lijken. Daarnaast werd er een film opgenomen om aan de buitenwereld te laten zien hoe goed de Joden en zigeuners het eigenlijk hadden. Na de opnames werden de regisseur en de acteurs geëxecuteerd.   

Eenmaal goed en wel in Praag hebben we onze spullen geïnstalleerd op de hotelkamer, de weg gevraagd en zijn vervolgens met de metro naar het centrum vertrokken. Allereerst maar wat winkels in gedoken om de regen te ontlopen, maar na een overdekt winkelcentrum met 200 winkels en zeer belangrijk.. een Starbucks was het daarna DROOG! Dat was voor mij dé vrijbrief om Wim het oude deel van de stad door te slepen. Onder andere de kruidtoren, Obecní Dum met op de buitengevel een immens mozaïekwerk, de Týnkerk, het oude stadsplein met de bekende astronomische klok, het oude raadhuis en de Karelsbrug waar we alvast een glimp van het Paleis en zijn tuinen hebben opgevangen. Deze willen we morgen gaan bezichtigen. 

 Ik ben nog zoekende hoe ik mijn foto's scherp kan uploaden op deze site, iemand tips? 

HOLIDAY/Roadtrip - Departure

Utrecht - Praag - Novi Vinodolski - Venetië - Utrecht

Na hier en daar wat stress om dingen die uiteraard op het laatste moment nog geregeld of gecontroleerd moesten worden (groene kaart voor de auto, reisverzekeringen, etc.) waren we dan rond half één klaar voor vertrek. Beladen met een lading eten voor twee weken, koffers en plastic zakken gevuld met kleren, schoenen en boeken gingen we vol goede moed de files tegemoet. Echter na een tijdje klopten we steeds vaker af “dat we nogsteeds geen file waren tegengekomen”. Wat godzijdank ook zo bleef. Met een gemiddelde gang van 140 km/h reden we op ons dooie gemakje heel Duitsland door, waar we na een kleine 7 uur al in Dresden belandden. Helaas was daar een wolkbreuk en spoelden we bijna van de weg af. Tijd voor avondeten! Wim blij met zijn bockworst en frietjes, ik met een kleine portie pasta carbonara (wat na al dat snoepen in de auto al te veel was).

                                                    

Uiteraard verliep alles té voorspoedig.. zodra we de grens van Tsjechië naderden verscheen er een bord dat een vignet verplicht was – die wij niet hadden. Geen probleem zou je denken, kopen we wel voor de grens. Helaas.. we kwamen niet verder dan 6 euro contant en pinnen/creditcard was onmogelijk. We moesten maar doorrijden tot de volgende benzinepomp en daar één kopen. Ware het niet dat we geen benzinepomp meer tegen kwamen. Dan maar van de snelweg (omdat het totaal niet goed voelde en Wim overal politie en “scanners” dacht te zien). Sindsdien hebben we alleen maar kleine aftandse dorpjes gezien met slechte wegen.. daar waar we het net nog hadden over in een keer doorrijden naar Praag, besloten we nu maar in een hotel te overnachten en morgen verder te kijken. 

BOEKEN/Open - Andre Agassi

Open - Andre Agassi

Nieuwsgierig begon ik aan dit boek. Ik wilde het al tijden lezen, maar vond hem telkens nog wat te duur, maar nu die in de aanbieding was bedacht ik me niet en twee dagen later werd hij netjes door bol.com (samen met nog een stuk of 8 boeken) bezorgd. Hè wat fijn, wat sommigen mensen met nieuwe kleren hebben, dat heb ik met boeken. Ik kan er niet genoeg van hebben en ik weet ook zeker dat ik later hele kasten vol zal hebben. Toen mijn vader van de week vroeg of ik nog wel een bibliotheek pasje had of dat ik ze allemaal kocht, moest ik eerlijk bekennen dat ik ze allemaal kocht.. “Dat staat toch gezellig?” en wanneer je dan naar de boekenverzameling van mijn ouders kijkt, kon ook mijn vader niet ontkennen dat dat zo is.

Enfin, terug naar Agassi. Wat een wonderbaarlijke man. Wat hij heeft moeten doorstaan om aan de top te komen gun je niemand en door dit boek heb ik zoveel meer respect voor Andre gekregen (en ik had al veel respect voor hem, moet je nagaan!). Het boek is erg fijn geschreven, je raast er doorheen en je blijft je verbazen over zowel zijn vader die hem zijn eigen obsessie blijft opleggen als de manier waarop hij er zelf mee omgaat. Op een gegeven moment wordt ik wel een beetje moe van het omschrijven van sommige wedstrijden, maar het hoort erbij en waar die man allemaal aan dacht tijdens wedstrijden.. eigenlijk zat er wel wat herkenning in. Dat gevecht dat een tennisser met zichzelf aangaat op de tennisbaan, die elle lange gesprekken met jezelf, het toch echt alleen zelf op kunnen lossen, dat komt me bekend voor. Wat hij zegt doet me realiseren dat het blijft, dat het normaal is, dat het niet weggaat, maar dat je er wel wat aan kan doen door de manier hoe je er op reageert, hoe je tegenover jezelf staat.

Ik denk dan ook dat tennissers het meeste hebben aan dit boek en het interessanter vinden dan de gemiddelde persoon, maar ook sportliefhebbers zullen door dit boek heen vliegen. Na mij heeft mijn vader hem binnen no time uitgelezen en mijn moeder is inmiddels ook al een heel eind. Iedereen krijgt weer zin om te tennissen.

Brand new start

Mijn allereerste post op mijn weblog die dit keer wel móet slagen. Na mijn verslaving aan weblogs lezen en daarnaast schrijven erg leuk vinden ben ik  deze vakantie begonnen met het alvast vooruit schrijven van een aantal blogs. Dit zodat ik niet direct vast loop doordat ik geen inspiratie meer heb. Zo kan ik hopelijk een keer vasthouden aan wat al zo vaak door mijn hoofd heeft gespookt: een eigen blog, meer schrijven.. en zeker nu ik naar Antwerpen vertrek – om iets dichter bij mijn droom te komen – na het wonen in Groningen en Utrecht, dat nog verder bij mijn vriendje, vriendinnetjes en familie vandaan is. Is dit misschien een manier om mij toch een beetje te volgen. Daarnaast is het ook voor mezelf: het vastleggen van vakanties, foto’s, reviews van boeken, hersenspinsels.. het maakt dat ik meer op details let en dat wanneer ik wil, ik kan terugkijken waar ik vandaan kom, welke weg ik al heb afgelegd en misschien geeft het troost op momenten dat ik eenzaam op m’n kamertje in Antwerpen zit. Weer een nieuwe stad, een nieuwe start.


Liefs Jade