Ruiken jullie de lente ook al? 

Cijfers en opluchting

Een hele hoop opluchting.

Nadat ik wel 100 keer mijn tentamens in mijn hoofd ben langs gegaan, kon ik niet anders concluderen dan dat ik blij moest zijn als ik twee tentamens had gehaald (van de 5 gemaakte, 1 heb ik niet gemaakt) en dat ik met geluk maximaal 3/4 gehaald zou hebben.

Nu zat ik gister na een heerlijk middagje in Wageningen met Mirthe weer in de trein naar huis en zag ik op facebook dat de cijfers online stonden. DE CIJFERS?! Die zouden pas 10 of 17 februari komen, je kunt je voorstellen hoe ik zat te shaken in de trein en me met alle macht probeerde rustig te houden zodat ik op Sisa (daar waar de cijfers staan) kon komen. Wat wonder boven wonder lukte..

Ik moet toegeven, ik heb me redelijk beschamend gedragen in de trein, maar ik kon m’n geluk gewoon niet op IK HEB 5 VAKKEN GEHAALD!! Gelijk papa en mama gebeld die helemaal gek werden aan de telefoon werden, haha. Heerlijk. Zo zat ik ’s middags nog met het idee dat als ik zo weinig gehaald zou hebben ik niet wist of ik er na het volgende semester nog wel mee door moest gaan, of dit de stress waard is en nu is dat allemaal omgeslagen. Ik kan het gewoon! Al dat leren en de hele maand geïsoleerd zijn is toch niet voor niets geweest.  Al zijn mijn cijfers niet uitmuntend, maar wie kijkt daar nou nog naar? Ik niet in ieder geval (sterker nog, ik had eerst geen idee wat mijn cijfers waren, alleen maar dat ik de vakken had gehaald). Je had me over het station moeten zien lopen met een grijns van oor tot oor. Haha.

van Wim kreeg ik gisteren een bak B&J en daarnaast een bloemetje, lief toch?!

I did it! Dit geeft zo veel meer vertrouwen voor het volgende semester.

Voor de nieuwsgierigen mijn cijfers, punten van 0 tot 20 en met 10 ben je er door:

Organische chemie 12

Splanchnologie (orgaananatomie) 11

Etnografie (rassenleer) 12

Plantkunde 16

Algemene chemie 11
Natuurkunde VER (van verontschuldigd, niet gemaakt dus)

Sneeuw en vakantie

Zo blij als dat ik normaal met sneeuw ben, zo erg baalde ik er vrijdag van. Tijdens mijn laatste tentamen begon het te sneeuwen en eenmaal klaar lag er een flinke laag sneeuw met gevolg dat we er al 50 minuten over deden om weer op mijn kamer te komen (normaal zo’n 10 minuten). Het nieuws bracht niet veel goeds over de wegen rondom Antwerpen en die in Nederland waren de hele dag al drama, dus besloten papa en ik samen met een aantal gestrande huisgenootjes maar pizza te bestellen (arme pizzajongen, heb hem wel fooi gegeven hoor!). Heerlijk, heb je eindelijk vakantie, zit je ingesneeuwd.

Gelukkig losten de files na het eten aardig op en besloten we een gokje te wagen, we konden immers altijd een hotel in duiken of mochten we Utrecht bereiken, daar slapen. Eigenlijk verliep de reis best voorspoedig (konden gemiddeld 90-100 km/h rijden), het was redelijk uitgestorven op de weg (behalve Utrecht – Amersfoort, maar ik begreep dat daar de hele dag een enorme file had gestaan) en in Nederland werd er flink gestrooid, wat België betreft.. daar heb ik niets gezien dat ook maar op een strooiwagen leek, nog geen 5 minuten in Nederland en we hadden al zo’n 10 strooiwagens gezien. Gek hè, dat daar op gegeven moment 1200 kilometer aan file stond!

Zaterdag luidde ik mijn eerste vakantiedag in met een kappersbezoek, aangezien ik daar in geen tijden tijd voor had gehad. Ik at heerlijke merengue die mama had gemaakt, wandelde met een vriend en zijn honden over de sneeuw – uuhh, zandvlakte, vierden Wim zijn verjaardag met onze ouders onder het genot van Chinees en ’s avonds vierden we Wim zijn verjaardag met vrienden. Helaas had ik gedurende de dag een enorme koppijn ontwikkeld (fijn als de stress van je afvalt) en ik was ’s avonds dan ook niet echt een waardige gesprekspartner, maar hee ik was er! En ondanks dat ik me zo beroerd voelde, was het wel een fijne avond. 

 Mellow en Pippin in hun - te kleine, maar geliefde mandjes

 Merengue met aardbeien en slagroom, wat een feestje

Zondag was een heerlijk dagje aanklooien. Eindelijk weer lang in bed liggen, rustig opstarten – of eigenlijk helemaal niet opstarten. Beetje opruimen en ’s avonds gingen we weer richting Utrecht. Waar ik nu met afkickverschijnselen van al dat leren zit. Gelukkig is er nog genoeg te doen in huis en heb ik besloten wat te experimenteren met koken. Hebben jullie nog een leuk (niet al te lastig) idee?! 

Tentamens en inbrekers.. sooo not my cup of tea.

Inmiddels staat de teller op 6 en heb ik nog maar één tentamen te gaan, vrijdag. Al moet ik bekennen dat ik afgelopen maandag mijn tentamen heb overgeslagen, ik had er geen vertrouwen in. Helaas kwam het tentamen van vorig jaar en dat was het enige dat ik had geleerd.. had hem dus met twee vingers in mijn neus kunnen halen, maar hè..  “weet alles van te voren, dan kun je met een dubbeltje de wereld rond” (aldus papa en mama al mijn hele leven lang).

Donderdag had ik mijn 5^e tentamen (Plantkunde) en ik heb nog nooit zo’n ongeorganiseerd zooitje bij elkaar gezien, ik heb me dan ook nog nooit zo slecht op een tentamen kunnen concentreren ,maar met een beetje geluk heb ik hem wel gehaald (de eerste waar ik dat over durf te zeggen). Ik had nog in mijn hoofd om een mailtje te sturen met wat tips voor het volgende tentamen, maar veel tijd om er over na te denken had ik niet.

Rond kwart over 12 kwam ik thuis en zag mijn slot er niet bepaald goed uit. Even ging nog door mijn hoofd dat ik het misschien zelf zo had achter gelaten in mijn haast, maar toen ik probeerde mijn slot open te draaien realiseerde ik me al snel dat dit niet het geval was. Ik kreeg mijn deur onmogelijk open. Huisgenootje aangesproken of zij misschien wat gehoord had, maar zij was eventjes (20 minuten) weggeweest en had niets gemerkt. Eerst maar eens de huisbaas gebeld, die helaas niet in de buurt was. Nou, dan maar de politie..

Na 3 nummers gebeld te hebben (in Antwerpen werkt de politie schijnbaar niet voor 1 uur), kreeg ik eindelijk gehoor en zouden ze iemand sturen. Inmiddels hadden zich een aantal ramptoeristen (alias (lieve) huisgenootjes) verzameld en zaten we al speculerend (want wie heeft het nou gedaan?) te wachten op de politie. Hoorde ik een kleine half uur later gerammel aan de deur. In eerste instantie dacht ik dat er een huisgenootje thuis kwam en wilde gaan vragen of hij/zij wat gehoord had, niets bleek minder waar.. daar stond die hoor met z’n rugzakje, het lef dat je hebt om voor een tweede keer terug te komen (met waarschijnlijk beter gereedschap)! Een huisgenootje ging het gesprek met hem aan (achter het hek) en heeft hem eens goed bekeken en een foto gemaakt (helaas wat onduidelijk) en tegelijkertijd belde ik de politie weer (dat is in België dus niet 112, maar 101 – weten we dat ook weer). Werd me doodleuk verteld dat er al politie onderweg was en dat we maar moesten wachten –uuuh oke, nevermind hij is al weggerend.

Legaal inbreken, mooi leven als slotenmaker!

Na een half uur was de politie eindelijk ten plaatse (in totaal dus een uur later) en die konden uiteraard niets meer doen, zelfs niet mijn deur openmaken want daar moet een specialist naar kijken. Verklaring gegeven etc. en toen was het wachten op de mede-huisbaas, deze belde de slotenmaker en dat duurde nog weer even. Toen hij er eenmaal was dachten we zo de deur open te hebben, maar het tegendeel bleek waar. Hij had behoorlijke moeite met mijn deur open krijgen (goed slot dus!). Uiteindelijk onder luid gejuig toch gelukt! Inmiddels was het half 5, uitgeput van de tentamenstress, de schrik en onverwachts nieuws dat ik ook nog had gekregen kon ik me niet meer indenken dat ik nog kon leren.

Uiteindelijk besloten maar een slaappartijtje te houden bij een huisgenootje aangezien ik mijn slot in deze toestand niet helemaal vertrouwde (bedankt Chrissy!). Mocht helaas niet baten,  amper een oog dicht gedaan en ik was vrijdag dan ook helemaal gesloopt. Zaterdagnacht werd het niet veel beter en met het vooruitzicht dat ik zondagnacht alleen daar moest slapen en maandag niet weg kon  (het openbaar vervoer staakte in België) deed me besluiten mijn tentamen niet te maken en lekker naar paps en mams te vertrekken.

Wat ook erg leuk was.. toen ik mijn spullen aan het pakken was op mijn kamer voor het slaappartijtje was ik samen met twee huisgenootjes en we hoorden beneden stemmen en gerammel aan de poort. Dus wij uit het raam kijken, zagen we een waterpomptang liggen.. nou goed, iedereen weer in de stress (achteraf is het alleen maar grappig), wij naar beneden om te gaan kijken (telefoon in de hand), deur open, om het hoekje kijken.. “Ooooh, hooi, huisbaas, wat fijn dat u de poort aan het maken bent, tralala”.

Nou goed, nu ga ik mijn allerlaatste tentamen maken en om 3uur heb ik dan officieel EINDELIJK een weekje vrij – daar ben ik zó aan toe.

Ps. De inbreker bleek achteraf al sinds half 9 binnen te zijn (huisgenootje had hem gezien, maar dacht dat hij aan het wachten was op iemand), ik heb hem horen aankloppen bij iedereen boven (waarschijnlijk checken of er iemand was), heb nog op de gang gekeken, maar zag natuurlijk niemand (en natuurlijk nooit gedacht dat er iemand zou willen inbreken)