maandag 26 november 2012

Love


Those we loved but lost, are no longer where they were, 
but are always where we are..






Oh we never know where life will takes us
I know it's just a ride on the wheel
and we never know when death will shake us
and we wonder how it will feel

So goodbye my friend
I know I'll never see you again
but the time together through all the years
will take away these tears
it's okay now
goodbye my friend

Goodbye my Friend - Linda Ronstadt


woensdag 14 november 2012

Weekendje Zweden


Afgelopen vrijdagavond vloog ik samen met een vriendinnetje (Annemiek) naar Kopenhagen waar we vervolgens de trein naar Lund (vlak boven Malmö) namen. We gingen eindelijk Marlou opzoeken! Zij studeert daar een half jaar. Super leuk natuurlijk!

Nadat we na een lange reis aankwamen op het station, kwam Marlou gelukkig net aanlopen om ons op te pikken zodat we niet hoefde te zoeken hoe we verder met de bus moesten. Ze vertelde ons dat we nog 10 minuutjes moesten lopen naar haar studentencomplex en dat we er dan waren. Nu weten we dat Marlou optimistisch is, maar daar had ik niet aan gedacht om half 1 ’s nachts. We mochten nog een half uur met onze hakjes aan en koffers slepend achter ons aan over grintpaadjes en tussen de velden door. Oh en had ik al gezegd dat het heeeel donker was?  Je kunt je voorstellen hoe ik me voelde. Gelukkig was het wel een fijn studentencomplex met leuke huisgenoten en genoeg douches en wc’s. Zelfs een sauna! Wat is er nu lekkerder dan na een lange (koude) wandeling in de sauna te gaan?!

We sliepen gezellig met zijn 3’n op Marlou haar kamertje (lekker (heel) knus) en gingen de volgende ochtend op naar de brunch van een nation (dat zijn een soort studentenverenigingen daar). Voor (omgerekend) 5 euro konden we ons helemaal te buiten gaan: gebakken eitjes, hartige taart, brownies, wafels, brood, chocomelk, thee, smoothies.. aan alles was gedacht. Toen onze buikjes vol zaten hebben we alles er weer afgewandeld in een heerlijk zonnetje en het mooie Lund bekeken. Ergens nog wat gedronken en ’s avonds lekker uiteten geweest.



Zondags was de weersvoorspelling niet zo goed (wat achteraf wel meeviel), dus besloten we naar de grootste Shopping Mall van Zweden te gaan (die net 3 weken open was). Uhh.. ja, die was groot! Dus daar hebben we de hele dag gespendeerd (en maar 1 jurkje gekocht!). ’s Avonds werd er lekker voor me gekookt (en zo kon ik nog even snel wat aan school doen) om vervolgens op tijd in bed te liggen.



De laatste dag was alweer aangebroken, maar het was prachtig weer dus besloten we er op tijd uit te gaan en nog ergens een vervroegde Fika te gaan halen. Fika is een Zweedse traditie waarbij ze eigenlijk aan het eind van de middag thee/koffie met gebak nemen. Wij deden dat om 12 uur, geen probleem! Om half 3 stapten Miek en ik op de trein en om 3 uur stonden we alweer in Kopenhagen en voor we ’t wisten moesten we al boarden (al dat lekker eten en zo veel winkels, dan vliegt de tijd wel!). Om half 7 stonden we te wachten op de koffers, om half 8 was ik in Utrecht waar vriendjelief stond te wachten. Snel langs de Julia’s pasta (vriendje inmiddels ook overtuigd dat dat gewoon LEKKER is) om vervolgens in de auto te springen zodat ik om half 10 weer in Antwerpen was. Dinsdagochtend half 9 was ik weer present in de collegezaal hoor! En hoe?! Fris en fruitig door een lang fijn weekend bijkomen.

Bedankt lieve vriendinnetjes (en vriendje voor het taxiën)!

zaterdag 20 oktober 2012

Aapjes kijken

Na een heerlijke (lange) vakantie zit ik nu weer helemaal in het studieritme en eigenlijk ben ik er al wel weer flauw van. Vandaar dat ik van plan ben hier en daar wat terug te blikken op die fijne lange vakantie, zodat ik dat relaxte gevoel weer een beetje terug kan krijgen.

Wat ik allemaal gedaan heb? Veel gewerkt bij een dierenarts in Utrecht, wat ontzettend leuk was, maar wel heel vermoeiend. Ik ben naar Rock Werchter geweest, een weekje naar Frankrijk en een paar daagjes London. Daarnaast zijn we veel bezig geweest met verhuizen (Wim naar de andere kant van Utrecht, mijn spullen deels daarheen en deels weer naar Antwerpen), is onze zoektocht naar een autootje geslaagd en gingen we ook nog eens naar de Apenheul. 

Ik weet niet meer precies wanneer we gingen maar we hadden heerlijk weer! We moesten helaas een eindje lopen voordat we er waren, want schijnbaar had iedereen bedacht naar de Apenheul te gaan, maar toen we er eenmaal waren.. ze zijn zo leuk die appies. <3 



Kiekeboe!

en maar vertellen dat ze bang voor water zijn..



Stiekem vond die het maar niets..

Om de dag af te sluiten gingen we eten bij een pannenkoekenboerderij in de buurt, helaas was m'n pannenkoek absoluut niet lekker (en Wim had niet eens een pannenkoek), maar het toetje maakte het gelukkig allemaal goed! Hmm, vanavond misschien toch maar ergens een ijsje halen..





maandag 21 mei 2012


..and I whispered to the horse: "Trust no man in whose 
eyes you don't see yourself reflected as an equal". 

Don Vincenzo Giobbe

woensdag 9 mei 2012

Are you living your dream?



Mijn blog staat eigenlijk in het teken van dromen, maar ik blog er maar zelden over. Of eigenlijk, mijn blog staat in het teken van je dromen volgen en niet alleen maar blijven dromen. Dromen is makkelijk, dromen is fijn, het geeft een goed gevoel om even “weg te zijn van hier”, om je in te denken wie of wat je zou kunnen zijn. Maar weet je wat je nog een beter gevoel geeft? Je droom najagen.

Dat gevoel dat je werkt aan een droom en dat je niet opgeeft om hem daadwerkelijk werkelijkheid te laten worden. Dat gevoel is geweldig. Natuurlijk is het niet altijd allemaal even geweldig en leuk.. de stappen die je moet ondergaan, angsten die je moet overwinnen en die keren dat je andere dingen moet laten om net dat stapje dichter bij je droom te komen.. maar zoals ik ooit ergens een quote tegen kwam (ik weet helaas niet meer waar):

“als het geen uitdaging is, kun je er ook niet over dromen”

Nu ik daadwerkelijk diergeneeskunde studeer, ben ik wat dichter bij mijn droom, maar ik ben er nog lang niet. Ik heb vaak enorme stress, mis stiekem mijn familie, de beestjes thuis, mijn vriendje nog veel meer en gewoon het makkelijke leventje waarbij ik alle tijd had om andere dingen te doen. Maar als ik dan een interessant college heb, goede resultaten gehaald heb, een dagje goed heb gestudeerd of zoals laatst twee dagen mee liep bij een dierenarts (en daar de zomer ook mag meelopen), dan weet ik weer waar ik het voor doe. Dan kan ik daar zo van genieten en dan blijf ik er bij, het is het allemaal waard.

Toen ik op gesprek moest komen bij een dierenarts, omdat ik daar graag in de zomer wil gaan meelopen was ik doodsbang. Ik bedoel, wat weet ik nu na driekwart jaar te studeren? Wat heb ik te bieden en kan ik dat allemaal wel, zet ik mezelf niet voor schut, hoe zullen ze reageren? Vlak voordat ik er heen ging kwam ik deze quote tegen.. and it hit me.

“When just starting out on a new journey, 
it’s only natural to feel vulnerable. 
After all, it may seem that you have much to lose. 
But may I remind you, that never again, 
at any other point in the same journey, 
will you have so much to gain.” 
Mike Dooley

Hoe zit het met jou? Volg jij je dromen? Moet je de eerste stap nog zetten of ben je al een eindje op weg? Ben je bereid tegenslagen te verwerken om er sterker uit te komen, bezig te zijn met waar jij gelukkig van wordt? Je mag best even blijven dromen, maar vergeet je droom niet, protect your dream.  

donderdag 3 mei 2012

Ik hou van feeeeestjes

- en nog veel meer als ze op het strand zijn en het mooi weer is!

Afgelopen (lange) weekend was het ene feestje naar het andere.

Vrijdag gingen we weer eens naar oma (shame on me hoe lang ik daar niet geweest was). Het treinreisje maakten we een feestje van dankzij Starbucks en om de terugweg konden we het niet laten een tussenstop te maken bij de Mac (niet mijn favoriet, maar je moet wat als iedereen honger heeft). 's Avonds een feestje van een vriendinnetje en daarna lekker bij papa en mama slapen. 

Zaterdag was het tijd voor de kapper (ik geef het toe, dat vind ik géén feestje), maar daarna zat ik weer op een paard (en ja, dát is een feestje). Happie eten en weer vliegen naar Utrecht, want daar was het volgende feestje van een tennismaatje. Hartstikke gezellig, maar wij moesten onze krachten een beetje sparen voor zondag en maandag..

Zondag - Bloomingdale

Maandag - Haarlem 

- en daar heb ik geen woorden voor nodig.










Enne.. zal ik je wat vertellen? De feestjes zijn nog niet voorbij, want zaterdag is het Bevrijdingsfestival en dan ga ik dansen met de liefste vriendinnetjes in Wageningen. Hopen jullie mee op een paar zonnestraaltjes?


PS. wees maar niet bang, daarna ga ik weer 1,5e maand in isolatie want de tentamens zijn eind deze maand weer gepland (en wie doet dat nou tijdens het EK?!?!). Hopelijk kan ik mezelf zo lang op de been houden met het denken aan 4 dagen Rock Werchter als beloning.. 

woensdag 25 april 2012

Faith



 --

Professor: You are a Christian, aren’t you, son?

Student: Yes, sir

Professor: So, you believe in GOD?

Student: Absolutely, sir.

Professor: Is GOD good ?

Student: Sure.

Professor: Is GOD all powerful ?

Student: Yes.

Professor: My brother died of cancer even though he prayed to GOD to heal him. Most of us would attempt to help others who are ill. But GOD didn’t. How is this GOD good then? Hmm?

(student was silent)

Professor: You can’t answer, can you? Let’s start again, young fella. Is GOD good?

Student: Yes.

Professor: Is satan good?

Student: No.

Professor: Where does satan come from?

Student: From … GOD …

Professor: That’s right. Tell me son, is there evil in this world?

Student: Yes.

Professor: Evil is everywhere, isn’t it? And GOD did make everything. Correct?

Student: Yes.

Professor: So who created evil?

(student did not answer)

Professor: Is there sickness? Immorality? Hatred? Ugliness? All these terrible things exist in the world, don’t they?

Student: Yes, sir.

Professor: So, who created them?

(student had no answer)

Professor: Science says you have 5 Senses you use to identify and observe the world around you. Tell me, son, have you ever seen GOD?

Student: No, sir.

Professor: Tell us if you have ever heard your GOD?

Student: No , sir.

Professor: Have you ever felt your GOD, tasted your GOD, smelt your GOD? Have you ever had any sensory perception of GOD for that matter?

Student: No, sir. I’m afraid I haven’t.

Professor: Yet you still believe in Him?

Student: Yes.

Professor: According to Empirical, Testable, Demonstrable Protocol, Science says your GOD doesn’t exist. What do you say to that, son?

Student: Nothing. I only have my faith.

Professor: Yes, faith. And that is the problem Science has.

Student: Professor, is there such a thing as heat?

Professor: Yes.

Student: And is there such a thing as cold?

Professor: Yes.

Student: No, sir. There isn’t.

(the lecture theater became very quiet with this turn of events)

Student: Sir, you can have lots of heat, even more heat, superheat, mega heat, white heat, a little heat or no heat. But we don’t have anything called cold. We can hit 458 degrees below zero which is no heat, but we can’t go any further after that. There is no such thing as cold. Cold is only a word we use to describe the absence of heat. We cannot measure cold. Heat is energy. Cold is not the opposite of heat, sir, just the absence of it.

(there was pin-drop silence in the lecture theater)

Student: What about darkness, Professor? Is there such a thing as darkness?

Professor: Yes. What is night if there isn’t darkness?

Student: You’re wrong again, sir. Darkness is the absence of something. You can have low light, normal light, bright light, flashing light. But if you have no light constantly, you have nothing and its called darkness, isn’t it? In reality, darkness isn’t. If it is, well you would be able to make darkness darker, wouldn’t you?

Professor: So what is the point you are making, young man?

Student: Sir, my point is your philosophical premise is flawed.

Professor: Flawed? Can you explain how?

Student: Sir, you are working on the premise of duality. You argue there is life and then there is death, a good GOD and a bad GOD. You are viewing the concept of GOD as something finite, something we can measure. Sir, Science can’t even explain a thought. It uses electricity and magnetism, but has never seen, much less fully understood either one. To view death as the opposite of life is to be ignorant of the fact that death cannot exist as a substantive thing.

Death is not the opposite of life: just the absence of it. Now tell me, Professor, do you teach your students that they evolved from a monkey?

Professor: If you are referring to the natural evolutionary process, yes, of course, I do.

Student: Have you ever observed evolution with your own eyes, sir?

(the Professor shook his head with a smile, beginning to realize where the argument was going)

Student: Since no one has ever observed the process of evolution at work and cannot even prove that this process is an on-going endeavor. Are you not teaching your opinion, sir? Are you not a scientist but a preacher?

(the class was in uproar)

Student: Is there anyone in the class who has ever seen the Professor’s brain?

(the class broke out into laughter)

Student: Is there anyone here who has ever heard the Professor’s brain, felt it, touched or smelt it? No one appears to have done so. So, according to the established Rules of Empirical, Stable, Demonstrable Protocol, Science says that you have no brain, sir. With all due respect, sir, how do we then trust your lectures, sir?

(the room was silent. The Professor stared at the student, his face unfathomable.)

Professor: I guess you’ll have to take them on faith, son.

Student: That is it sir.. Exactly! The link between man & GOD is FAITH. That is all that keeps things alive and moving.

--

ps. ik geloof niet zo zeer in God, wel in vertrouwen. :)


zondag 1 april 2012

Eerste pastasalade van het jaar


Heerlijk, liggen in de tuin, bruin worden, goed gezelschap, vers geperste sinaasappelsap, aardbeien met suiker en bijna twee weken "vrij". Dit weer vraagt om de eerste pastasalade van het jaar: 



Recept voor een heerlijke pastasalade (hoeveelheden naar gelieve toevoegen)
- Pasta
- Spinazie
- Rucola
- Gekruide kip
- Feta
- Geroosterde pijnboompitten
- Gekookt eitje 
- Peper en zout


Appeltje, eitje, maar oh zo lekker!


En als je dan nog over hebt, de volgende dag zin hebt in een lekkere lunch, een stokbroodje koopt en nog wat pesto in je kast vind. Dan improviseer je toch een beetje? Ik begin alweer te watertanden als ik hier aan terugdenk.. 


zondag 11 maart 2012

Things that made me smile

's Ochtends beneden komen en zien dat iedereen buiten zit, 
erbij ploffen en je realiseren dat het bloedje heet is,
is het dan eindelijk echt lente?!

 Sushi & miso soep <3

Deze luilak die lekker ligt te spinnen en alleen daarmee al om aandacht vraagt

Wakker worden en een kat in bed aantreffen,
en dat 3 nachten achter elkaar, boefje

Autorijden in de zon (al moet ik toegeven dat even later mijn 
gezicht op onweer stond door alle zondagrijders)  


Waar werden jullie dit weekend blij van?

donderdag 8 maart 2012

Kony 2012

Ookal heb je geen zin om 30 minuten hier naar te kijken, ik denk dat het belangrijk is. Belangrijk dat deze kinderen gehoord worden, dat men zich realiseert dat dit soort praktijken nog steeds voorkomen.. en dat iemand zoveel macht kan krijgen. Maar ook dat wanneer wij samenwerken, gehoord worden. 

Ik zou wel even doorklikken naar groter beeld, voor meer indruk. 

zaterdag 3 maart 2012

Brugge


Okee ik geef het toe. Laatste weken waren een beetje hectisch en als ik dan even tijd voor mezelf had, had ik geen zin om te bloggen. Na een heerlijk weekje vrij (die volgepland was met leuke dingen) zat ik nadat ik terug was in Antwerpen weer midden in de drukte. Dagen van half 9 tot 6, snel eten en weer colleges verwerken en voorbereiden. Dan was er hier en daar nog een verjaardag van een huisgenootje en dan was de week weer voorbij.

Het laatste weekend van mijn kleine vakantie gingen Wim en ik naar Brugge. Brugge is schattig, klein, maar erg leuk. Het was wel freeezing toen we daar waren (-10 of iets dergelijks) en we zagen het dan ook niet zo zitten om langs de leuke bruggetjes te gaan wandelen, we zijn dus maar gewoon de winkels ingedoken en hebben lekker gegeten.


’s Middags aten we wafels in een chocolaterie waar ze na het schijnt de beste chocolademelk van Brugge serveerden. Of het de lekkerste was die we ooit gehad hebben, weet ik niet. Het was in ieder geval een enorme kom vol en lekker! Ik dronk overigens ook thee uit een super schattig theekannetje. Zeker eentje om nog eens naar terug te gaan. ’s Avonds was helaas wat lastiger, de meeste restaurants boden precies dezelfde kaart aan en toen we eindelijk eentje hadden gekozen werden we maar niet geholpen. Ook al zaten er in het hele restaurant misschien 10 mensen. Nadat ze na een half uur weer zonder ook maar een blik te werpen langs ons liep (en andere mensen een standje gaf omdat ze aan een ander tafeltje waren gaan zitten) zijn we maar op zoek gegaan naar wat anders. 

Daar aten we simpel, maar heerlijk voor de openhaard. Het zou echter België niet zijn als we na het eten weer eens niet konden pinnen, gelukkig was er een pinautomaat in de buurt, anders was ik waarschijnlijk de hele nacht aan het afwassen geweest. ;)

Anyhoe, de winkels waren erg leuk (heb nog een leuk jasje gekocht en Wim slaagde eindelijk een keer voor schoenen), als het binnenkort wat warmer weer wordt gaan we er zeker nog een keertje die kant op. En dan pakken we direct het strand mee!

dinsdag 21 februari 2012

woensdag 8 februari 2012

Cijfers en opluchting


Een hele hoop opluchting.

Nadat ik wel 100 keer mijn tentamens in mijn hoofd ben langs gegaan, kon ik niet anders concluderen dan dat ik blij moest zijn als ik twee tentamens had gehaald (van de 5 gemaakte, 1 heb ik niet gemaakt) en dat ik met geluk maximaal 3/4 gehaald zou hebben.

Nu zat ik gister na een heerlijk middagje in Wageningen met Mirthe weer in de trein naar huis en zag ik op facebook dat de cijfers online stonden. DE CIJFERS?! Die zouden pas 10 of 17 februari komen, je kunt je voorstellen hoe ik zat te shaken in de trein en me met alle macht probeerde rustig te houden zodat ik op Sisa (daar waar de cijfers staan) kon komen. Wat wonder boven wonder lukte..

Ik moet toegeven, ik heb me redelijk beschamend gedragen in de trein, maar ik kon m’n geluk gewoon niet op IK HEB 5 VAKKEN GEHAALD!! Gelijk papa en mama gebeld die helemaal gek werden aan de telefoon werden, haha. Heerlijk. Zo zat ik ’s middags nog met het idee dat als ik zo weinig gehaald zou hebben ik niet wist of ik er na het volgende semester nog wel mee door moest gaan, of dit de stress waard is en nu is dat allemaal omgeslagen. Ik kan het gewoon! Al dat leren en de hele maand geïsoleerd zijn is toch niet voor niets geweest.  Al zijn mijn cijfers niet uitmuntend, maar wie kijkt daar nou nog naar? Ik niet in ieder geval (sterker nog, ik had eerst geen idee wat mijn cijfers waren, alleen maar dat ik de vakken had gehaald). Je had me over het station moeten zien lopen met een grijns van oor tot oor. Haha.

van Wim kreeg ik gisteren een bak B&J en daarnaast een bloemetje, lief toch?!


I did it! Dit geeft zo veel meer vertrouwen voor het volgende semester.

Voor de nieuwsgierigen mijn cijfers, punten van 0 tot 20 en met 10 ben je er door:
Organische chemie 12
Splanchnologie (orgaananatomie) 11
Etnografie (rassenleer) 12
Plantkunde 16
Algemene chemie 11
Natuurkunde VER (van verontschuldigd, niet gemaakt dus)


maandag 6 februari 2012

Sneeuw en vakantie


Zo blij als dat ik normaal met sneeuw ben, zo erg baalde ik er vrijdag van. Tijdens mijn laatste tentamen begon het te sneeuwen en eenmaal klaar lag er een flinke laag sneeuw met gevolg dat we er al 50 minuten over deden om weer op mijn kamer te komen (normaal zo’n 10 minuten). Het nieuws bracht niet veel goeds over de wegen rondom Antwerpen en die in Nederland waren de hele dag al drama, dus besloten papa en ik samen met een aantal gestrande huisgenootjes maar pizza te bestellen (arme pizzajongen, heb hem wel fooi gegeven hoor!). Heerlijk, heb je eindelijk vakantie, zit je ingesneeuwd.

Gelukkig losten de files na het eten aardig op en besloten we een gokje te wagen, we konden immers altijd een hotel in duiken of mochten we Utrecht bereiken, daar slapen. Eigenlijk verliep de reis best voorspoedig (konden gemiddeld 90-100 km/h rijden), het was redelijk uitgestorven op de weg (behalve Utrecht – Amersfoort, maar ik begreep dat daar de hele dag een enorme file had gestaan) en in Nederland werd er flink gestrooid, wat België betreft.. daar heb ik niets gezien dat ook maar op een strooiwagen leek, nog geen 5 minuten in Nederland en we hadden al zo’n 10 strooiwagens gezien. Gek hè, dat daar op gegeven moment 1200 kilometer aan file stond!

Zaterdag luidde ik mijn eerste vakantiedag in met een kappersbezoek, aangezien ik daar in geen tijden tijd voor had gehad. Ik at heerlijke merengue die mama had gemaakt, wandelde met een vriend en zijn honden over de sneeuw – uuhh, zandvlakte, vierden Wim zijn verjaardag met onze ouders onder het genot van Chinees en ’s avonds vierden we Wim zijn verjaardag met vrienden. Helaas had ik gedurende de dag een enorme koppijn ontwikkeld (fijn als de stress van je afvalt) en ik was ’s avonds dan ook niet echt een waardige gesprekspartner, maar hee ik was er! En ondanks dat ik me zo beroerd voelde, was het wel een fijne avond. 

 Mellow en Pippin in hun - te kleine, maar geliefde mandjes

 Merengue met aardbeien en slagroom, wat een feestje




Zondag was een heerlijk dagje aanklooien. Eindelijk weer lang in bed liggen, rustig opstarten – of eigenlijk helemaal niet opstarten. Beetje opruimen en ’s avonds gingen we weer richting Utrecht. Waar ik nu met afkickverschijnselen van al dat leren zit. Gelukkig is er nog genoeg te doen in huis en heb ik besloten wat te experimenteren met koken. Hebben jullie nog een leuk (niet al te lastig) idee?! 

vrijdag 3 februari 2012

Tentamens en inbrekers.. sooo not my cup of tea.


Inmiddels staat de teller op 6 en heb ik nog maar één tentamen te gaan, vrijdag. Al moet ik bekennen dat ik afgelopen maandag mijn tentamen heb overgeslagen, ik had er geen vertrouwen in. Helaas kwam het tentamen van vorig jaar en dat was het enige dat ik had geleerd.. had hem dus met twee vingers in mijn neus kunnen halen, maar hè..  “weet alles van te voren, dan kun je met een dubbeltje de wereld rond” (aldus papa en mama al mijn hele leven lang).

Donderdag had ik mijn 5e tentamen (Plantkunde) en ik heb nog nooit zo’n ongeorganiseerd zooitje bij elkaar gezien, ik heb me dan ook nog nooit zo slecht op een tentamen kunnen concentreren ,maar met een beetje geluk heb ik hem wel gehaald (de eerste waar ik dat over durf te zeggen). Ik had nog in mijn hoofd om een mailtje te sturen met wat tips voor het volgende tentamen, maar veel tijd om er over na te denken had ik niet.

Rond kwart over 12 kwam ik thuis en zag mijn slot er niet bepaald goed uit. Even ging nog door mijn hoofd dat ik het misschien zelf zo had achter gelaten in mijn haast, maar toen ik probeerde mijn slot open te draaien realiseerde ik me al snel dat dit niet het geval was. Ik kreeg mijn deur onmogelijk open. Huisgenootje aangesproken of zij misschien wat gehoord had, maar zij was eventjes (20 minuten) weggeweest en had niets gemerkt. Eerst maar eens de huisbaas gebeld, die helaas niet in de buurt was. Nou, dan maar de politie..

Na 3 nummers gebeld te hebben (in Antwerpen werkt de politie schijnbaar niet voor 1 uur), kreeg ik eindelijk gehoor en zouden ze iemand sturen. Inmiddels hadden zich een aantal ramptoeristen (alias (lieve) huisgenootjes) verzameld en zaten we al speculerend (want wie heeft het nou gedaan?) te wachten op de politie. Hoorde ik een kleine half uur later gerammel aan de deur. In eerste instantie dacht ik dat er een huisgenootje thuis kwam en wilde gaan vragen of hij/zij wat gehoord had, niets bleek minder waar.. daar stond die hoor met z’n rugzakje, het lef dat je hebt om voor een tweede keer terug te komen (met waarschijnlijk beter gereedschap)! Een huisgenootje ging het gesprek met hem aan (achter het hek) en heeft hem eens goed bekeken en een foto gemaakt (helaas wat onduidelijk) en tegelijkertijd belde ik de politie weer (dat is in België dus niet 112, maar 101 – weten we dat ook weer). Werd me doodleuk verteld dat er al politie onderweg was en dat we maar moesten wachten –uuuh oke, nevermind hij is al weggerend.

Legaal inbreken, mooi leven als slotenmaker!

Na een half uur was de politie eindelijk ten plaatse (in totaal dus een uur later) en die konden uiteraard niets meer doen, zelfs niet mijn deur openmaken want daar moet een specialist naar kijken. Verklaring gegeven etc. en toen was het wachten op de mede-huisbaas, deze belde de slotenmaker en dat duurde nog weer even. Toen hij er eenmaal was dachten we zo de deur open te hebben, maar het tegendeel bleek waar. Hij had behoorlijke moeite met mijn deur open krijgen (goed slot dus!). Uiteindelijk onder luid gejuig toch gelukt! Inmiddels was het half 5, uitgeput van de tentamenstress, de schrik en onverwachts nieuws dat ik ook nog had gekregen kon ik me niet meer indenken dat ik nog kon leren.

Uiteindelijk besloten maar een slaappartijtje te houden bij een huisgenootje aangezien ik mijn slot in deze toestand niet helemaal vertrouwde (bedankt Chrissy!). Mocht helaas niet baten,  amper een oog dicht gedaan en ik was vrijdag dan ook helemaal gesloopt. Zaterdagnacht werd het niet veel beter en met het vooruitzicht dat ik zondagnacht alleen daar moest slapen en maandag niet weg kon  (het openbaar vervoer staakte in België) deed me besluiten mijn tentamen niet te maken en lekker naar paps en mams te vertrekken.

Wat ook erg leuk was.. toen ik mijn spullen aan het pakken was op mijn kamer voor het slaappartijtje was ik samen met twee huisgenootjes en we hoorden beneden stemmen en gerammel aan de poort. Dus wij uit het raam kijken, zagen we een waterpomptang liggen.. nou goed, iedereen weer in de stress (achteraf is het alleen maar grappig), wij naar beneden om te gaan kijken (telefoon in de hand), deur open, om het hoekje kijken.. “Ooooh, hooi, huisbaas, wat fijn dat u de poort aan het maken bent, tralala”.



Nou goed, nu ga ik mijn allerlaatste tentamen maken en om 3uur heb ik dan officieel EINDELIJK een weekje vrij – daar ben ik zó aan toe.


Ps. De inbreker bleek achteraf al sinds half 9 binnen te zijn (huisgenootje had hem gezien, maar dacht dat hij aan het wachten was op iemand), ik heb hem horen aankloppen bij iedereen boven (waarschijnlijk checken of er iemand was), heb nog op de gang gekeken, maar zag natuurlijk niemand (en natuurlijk nooit gedacht dat er iemand zou willen inbreken)