Film: Moneyball

Gisteren keek ik samen met Wim naar de film Moneyball. Een film over honkbal gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het gaat over een manager (Brad Pitt!) die een aantal belangrijke spelers moet vervangen met een veelte laag budget. Hij besluit het op een andere tactiek te gooien en vindt een assistent die hem helpt met puur en alleen naar de statistieken te kijken. Op deze manier krijgt hij een aantal spelers voor weinig geld. Niet iedereen (beter gezegd, vrijwel niemand) staat achter zijn manier van aanpak, maar hij houdt voet bij stuk ondanks dat hij bijna zijn baan kwijt raakt. Maaarree.. meer zal ik niet verklappen. Behalve dan dit mijn favoriete (en allerlaatste) scène is, grotendeels om het lieve/mooie liedje.

Wat we van de film vonden? Beiden hebben we niets met honkbal en we snapten ook lang niet alles, maar het was een fijne film en er zaten zeker een paar kippenvelmomentjes is. Beetje dramatisch, beetje humor, beetje filosofisch af en toe. Perfect voor een zondagavond met mijn vriendje en een bak Ben & Jerry’s.  

One down, six to go.

En dat probeer ik dan maar in m’n hoofd te houden..

Mijn eerste tentamen – organische chemie – die vandaag om half 2 begon, was een drama. Het bestond uit een deel meerkeuze vragen: zuren en stereochemie. Nu ging dat met oefenen wel redelijk, maar zodra ik daar zat ging ik ineens zo twijfelen aan alles. Het werkt ook niet echt mee als je ineens giscorrectie hebt, ik heb dus bij twijfel dingen maar gewoon open gelaten en ik heb geen idee of ik daar goed aan heb gedaan. Ik heb ook heus wel een keer gedacht “no risk, no fun” en maar gewoon wat ingevuld, maar goed.. die meerkeuze, ik hoop dat ik dat deel gehaald heb zodat ik voor de herkansing (die midden in de zomervakantie valt - geen zomervakantie voor mij) me alleen op de open vragen hoef te concentreren, want toen ik die vandaag zag kon ik eigenlijk alleen maar lachen. Niet te doen, en waar heb ik in vredesnaam zo veel voor geleerd?! Er zitten ik-weet-niet-hoeveel structuren in m’n hoofd en er zijn wel viér van gevraagd, over de reactiemechanismen nog niet gesproken.. en daar zeg je dan al die leuke dingen voor af.

Zo, dat was dat.

Nu probeer ik moed te houden voor de rest van de tentamens. Vanavond even geen studie, maar alle stress eruit sporten, proberen Wim te verslaan met squashen en dan is er morgen weer een dag.

One down, six to go.   


[ps. Het slagingspercentage voor dit vak is zo'n 15% (na horen zeggen waren er vorig jaar rond de 30 mensen van de 200 die het haalden), dus me er echt voor schamen doe ik (nog) niet.]

Paris - Day 3

De laatste dag alweer, wat vliegen de dagen toch voorbij. We hadden van begin af aan al besloten dat we de laatste dag rond de Sacre Coeur en Montmatre zouden blijven. Zo zouden we niet meer met de metro hoeven en “verspilden” we geen tijd (en geld). De laatste dag was eigenlijk de beste, want we hadden stralend weer!

  

Broertjelief

Mamalief

  

Eenmaal boven aangekomen zat iedereen uit te puffen en eenmaal bijgekomen deden we een rondje door de Sacre Coeur, die mij ronduit verbaasde. Wat een commerciële bedoeling. Je kunt zelfs souvenirs muntjes uit een automaat kopen (midden in de kerk) en die stonden ze dan ook ongegeneerd bij te vullen. Ik heb vol verbazing toe staan kijken en nog meer naar de mensen die zo’n muntje kochten. Wim en ik brandden een kaarsje zoals we altijd op vakantie doen en papa brandde een kaarsje voor mijn komende tentamens (en examens van m’n broertje), heel lief.

Vervolgens keken we nog even rond tussen de schilderijen op Place du Tertre waar prachtige dingen tussen stonden, maar ook ontzettend duur. Dus wederom geen schilderij voor in mijn kamer helaas. We dronken koffie en thee in een gezellig cafétje (wat behoorlijk prijzig was, maar Annick stond erop om te trakteren) en vervolgens begonnen we aan de wandeling terug naar het hotel, stopten onderweg nog even bij de bakker en toen was het echt afgelopen. Spullen naar de auto gebracht en vervolgens nog even papa uitgelachen bij het wegrijden uit de garage – die moest 3 keer steken om überhaupt de bocht te kunnen nemen naar boven, geen garages midden in Parijs meer voor hem. Het fiatje is overigens perfect voor in de stad, al was ik wel blij dat Wim hem uit de garage reed – ik weet niet of ik wel zo soepel naar boven en door de bocht was gekomen.  

Happy. :)

Paris - Day 2

De tweede dag vertrokken we al op tijd richting de Eiffeltoren. Hij stond helaas met zijn punt in de wolken, alhoewel..  dat had ook wel weer wat (en later trokken de wolken gelukkig wat weg). Gezien de rijen en de kou hadden we niet veel behoefte om naar boven te gaan en in plaats daarvan liepen we een eindje langs de Seine en stonden even stil bij de gouden  vlam – het gedenkteken voor Diana – op de plek waar zij verongelukte (in de Almatunnel bij Pont d’Alma). Vervolgens keken we bij Ladurée, zaten we bij de Starbucks, gingen we naar veelte dure wc’s (€1,50 voor een wc-bezoekje is toch niet normaal?!) en stonden we een tijdje in de rij voor het Louvre – waar we voor het eerst internet hadden, dus niemand verveelde zich.

    

Eenmaal in Louvre realiseer je je pas hoe immens groot dat is, veel schilderijen deden me niet zo veel, sommigen wel. Op gegeven moment gingen we op zoek naar de Mona Lisa, want die moet je gezien hebben toch?! Maar mennn, wat was dat een anticlimax! Ik dacht persoonlijk dat het schilderij veel groter zou zijn en daarnaast stond er een enorme menigte omheen zodat je eigenlijk alleen over de hoofden heen een glimp kon opvangen. Nou goed, dat hadden we ook weer gezien, tijd voor voer.

klein rijtje maar.. (wij stonden lekker ondergronds in een kortere rij)

Na het eten kon eigenlijk niemand meer echt op gang komen en hobbelden we hier en daar nog wat rond om vervolgens weer in Quartier Latin neer te strijken in een restaurantje dat er erg gezellig uitzag. Helaas viel het eten nogal tegen (ik ben al snel een miepert, maar ik had mama nog nooit horen klagen – dat zegt genoeg lijkt mij), maar het was in ieder geval gezellig.. enne om de hoek waren gelukkig crêpes te krijgen, dus geen probleem!  

Starbucks en ontspanning

Na 3 dagen binnen zitten werd ik vandaag rond 12 uur gillend gek. Ik had ALLEEN MAAR geleerd, gedoucht, gegeten, thee gedronken –  daardoor heel vaak naar de wc geweest en geslapen. Oja alleen dinsdag kwam Paula een uurtje thee drinken, maar dat mocht ook wel want die zie ik de komende 8 maanden niet meer. Ze gaat stage lopen in Peru, hoe gaaf is dat!

Hoe ik overigens al dat leren volhoud? Geen flauw idee. Gewoon doorgaan en er niet aan proberen te denken dat ik zo nog 3,5^e week zo door moet gaan (oooh wat zal ik genieten van m’n weekje vrij in februari <3).


Anyhoe, ik besloot dat het tijd was om een frisse neus te gaan halen. Nu moest ik nog m’n nieuwe ID ophalen van het gemeentehuis, dus heb ik dat maar gelijk gecombineerd. Wat betreft de foto: deze is echt echt echt de meest afschuwelijke foto die ik ooit heb gehad – denk je in: brak, wallen, koud (rode neus!), regen en buiten wachten voor de foto, ideaal. Nadat ik m’n ID in handen had, een paar keer bijna over een paaltje viel omdat ik zo weggeduwd werd door de wind en weer op het station was besloot ik mezelf te trakteren op de Starbucks.

En daar zit je dan, heerlijk ontspannen te genieten van je white café mocha met slagroom met een chocolat chip cookie (oké oké, die is al op) en een blog te schrijven. Gek hè, dat ik geen zin heb om naar huis te gaan, wetend dat daar stereochemie op me ligt te wachten – en nog veel meer. 

Dreams

Well summer came along and then it was gone and so was she

not from him because he followed her just to let her know

a dream is a dream

and all this living’s so much harder than it seems

but girl don’t let your dreams be dreams

you know this living’s not so hard as it seems

don’t let your dreams be dreams

Jack Johnson - Dreams be dreams

Paris - Day 1

De ochtend na 2^e Kerstdag stonden we vroeg op om richting Parijs te vertrekken. Vroeg is maar relatief natuurlijk, want papa en mama moesten nog 2/3 uur langer rijden dan wij en we wilden rond dezelfde tijd aankomen. Net over de grens in Frankrijk kwamen we elkaar. Goede timing dus!

Eenmaal in Parijs – en dat was iets later dan verwacht – hoopten we heel hard dat ons hotel in een betere wijk stond dan waar we in eerste instantie doorheen reden. Er werd openlijk gedeald op straat en er waren veel groepen jongens die half op straat stonden. Auto maar even op slot dus. Ons hotel was één metro station verder, maar daar hadden we gelukkig een stuk veiliger gevoel. Nadat papa en Wim de auto’s in de parkeergarage hadden geplaatst – wat voor papa een hele beleving was, konden we richting kamers. Voor degene die de parkeergarage aan de vismarkt (Groningen) kennen, deze was nog een stuk krapper. Papa durft dus ook weer in die van de vismarkt. Hihi.

Hotel zag er netjes uit, klein, maar je hebt ook niet veel nodig natuurlijk! Bedjes lagen prima, douche was heerlijk - alleen jammer dat de laatste ochtend het water niet meer warm werd (of was ik gewoon te laat met douchen?). Ontbijt was lekker en precies genoeg. Oh en waar het hotel dan stond? Aan de voet van de Sacre Coeur, ideaal. Na even wat gegeten te hebben in Mont Martre, gingen we richting l'Arc de Triomphe en Champs Elysees waar een fijne Kerstsfeer hing. Wat wel een beetje tegenviel was het weer, ’t was echt waterkoud en daar was niemand op gekleed. Niemand wilde dus l'Arc de Triomphe op - en dat vond ik vorige keren nou juist zo leuk! Maar om eerlijk te zijn, ik vond het ook wat te koud.. heb zelfs veel minder foto's genomen dan dat ik normaal op vakantie doe.

De Champs Elysees leek wel een mierennest zo druk dat het was. Mijn broertje wilde graag naar Abercrombie & Fitch, maar daar stond een rij ongeveer net zo lang als voor het Louvre en alleen hetgene dat eruit kwam mocht er weer in. Onbegrijpelijk dat je daar in de rij gaat staan. Maar wel vermakelijk.

Quartier Latin

Panthéon

Na een tijdje kregen we trek en zochten we de studentenwijk Quartier Latin op waar papa al dagen over aan het praten was. En terecht, erg gezellig wijkje en veel leuke eettentjes. Heel toepasselijk aten we bij restaurant Quartier Latin. Na het eten liepen we nog even langs het Panthéon wat indrukwekkend oplichtte in het donker en vervolgens namen we de metro terug naar het hotel om een heerlijk nachtje te slapen. 

Kerst gedicht

Ondanks dat ik vanochtend zei dat ik het gedicht van Wim niet bij me had, zag ik vanmiddag tijdens het leren dat mama het gedicht bij mijn studiespullen had gestopt. Dus bij deze het gedicht..

Lieve Jade

Het jaar 2011 is al weer bijna aan zijn eind gekomen

En mijn rendieren kunnen verzorgen is één van je grootste dromen

Van deze droom heb je dit jaar de eerste stappen weten te realiseren

Alleen ben je niet zoals gepland in Utrecht gaan studeren

In februari kregen jij en Wim samen een klein appartementje

Samenwonen is soms best lastig met dat ventje

Dit was dan ook niet van al te lang duur

En liet je hem daar zitten, met een enorme huur

In juni lootte je voor de tweede keer mee in Utrecht

Maar helaas, je had geen geluk, en de Kerstman vindt dit puur onrecht

Om toch diergeneeskunde te kunnen studeren bleek Antwerpen de enige mogelijkheid

Je besloot te gaan en je los te koppelen van die eeuwige aanhankelijkheid

Na hard studeren staan in januari de eerste tentamens voor de deur

Een spannend moment, met veel stress en gezeur

Om goed te presteren tijdens het leren is het van belang dat je lekker zacht bent

Daarom dit cadeau, waarmee je je goed verwend

Dan rest de Kerstman je heel veel succes met je tentamens te wensen

En denk er aan, studeren heeft ook zijn grenzen

Wat er ook gebeurd en hoeveel punten je ook haalt

De Kerstman is heel trots en al die inzet wordt ooit wel terugbetaald.

Liefs, 

De Kerstman

ps. Over 6 jaar zoek ik een nieuwe dierenarts voor mijn rendieren, ik hou je in de gaten! ;)