Indrukwekkend: Temple Grandin

Nadat mama mij tipte over een interessant persoon, Temple Grandin, ben ik me eens gaan verdiepen in deze vrouw. Ik stuitte op een documentaire van Labyrint: "Temple Grandin; autist tussen de dieren" (hier), een Tedtalk over autisme (hier) en een film (Temple Grandin) die over haar leven gaat. De film was ik nog niet aan toegekomen, maar vandaag kon ik hem eindelijk in alle rust bekijken en hij is absoluut indrukwekkend (zo indrukwekkend dat ik ineens weer wat op m'n blog post, haha).

Deze vrouw (en haar moeder) heeft ondanks haar autisme, altijd doorgezet en gevochten voor wat zij dacht. Hoe belachelijk iedereen haar ook maakte. Ze begon met het onderzoeken van een eigen gemaakte machine om haar paniekaanvallen onder controle te houden, maar al snel ging ze onderzoeken hoe runderen een beter leven/pad kunnen hebben richting de slacht (en ze heeft dit ook kunnen verwezenlijken over een groot deel van de wereld). Hier schreef ze een aantal boeken over, later ging ze onderzoek doen naar autisme en ook hier heeft ze een aantal boeken over uitgebracht.

Allereerst zeer interessant in het algemeen, maar ook zeker interessant gezien mijn studie. Ik weet in ieder geval wat ik voor Kerstmis kan vragen!

"Well, of course they're gonna get slaughtered. Do you think 

we'd have cattle if people didn't eat them every day? They'd just 

be funny looking animals at the zoo. No, we raise them for us. That 

means we owe them some respect. Nature is cruel, but we don't have 

to be. I wouldn't want to have my guts ripped out by a lion. I'd 

much rather die in a slaughterhouse if it was done right!"

Bovenstaande quote uit de film raakte mij misschien nog wel het meeste van de hele film en omschrijft precies hoe ik tegenover het eten van dieren sta.