Tentamens en inbrekers.. sooo not my cup of tea.

Inmiddels staat de teller op 6 en heb ik nog maar één tentamen te gaan, vrijdag. Al moet ik bekennen dat ik afgelopen maandag mijn tentamen heb overgeslagen, ik had er geen vertrouwen in. Helaas kwam het tentamen van vorig jaar en dat was het enige dat ik had geleerd.. had hem dus met twee vingers in mijn neus kunnen halen, maar hè..  “weet alles van te voren, dan kun je met een dubbeltje de wereld rond” (aldus papa en mama al mijn hele leven lang).

Donderdag had ik mijn 5^e tentamen (Plantkunde) en ik heb nog nooit zo’n ongeorganiseerd zooitje bij elkaar gezien, ik heb me dan ook nog nooit zo slecht op een tentamen kunnen concentreren ,maar met een beetje geluk heb ik hem wel gehaald (de eerste waar ik dat over durf te zeggen). Ik had nog in mijn hoofd om een mailtje te sturen met wat tips voor het volgende tentamen, maar veel tijd om er over na te denken had ik niet.

Rond kwart over 12 kwam ik thuis en zag mijn slot er niet bepaald goed uit. Even ging nog door mijn hoofd dat ik het misschien zelf zo had achter gelaten in mijn haast, maar toen ik probeerde mijn slot open te draaien realiseerde ik me al snel dat dit niet het geval was. Ik kreeg mijn deur onmogelijk open. Huisgenootje aangesproken of zij misschien wat gehoord had, maar zij was eventjes (20 minuten) weggeweest en had niets gemerkt. Eerst maar eens de huisbaas gebeld, die helaas niet in de buurt was. Nou, dan maar de politie..

Na 3 nummers gebeld te hebben (in Antwerpen werkt de politie schijnbaar niet voor 1 uur), kreeg ik eindelijk gehoor en zouden ze iemand sturen. Inmiddels hadden zich een aantal ramptoeristen (alias (lieve) huisgenootjes) verzameld en zaten we al speculerend (want wie heeft het nou gedaan?) te wachten op de politie. Hoorde ik een kleine half uur later gerammel aan de deur. In eerste instantie dacht ik dat er een huisgenootje thuis kwam en wilde gaan vragen of hij/zij wat gehoord had, niets bleek minder waar.. daar stond die hoor met z’n rugzakje, het lef dat je hebt om voor een tweede keer terug te komen (met waarschijnlijk beter gereedschap)! Een huisgenootje ging het gesprek met hem aan (achter het hek) en heeft hem eens goed bekeken en een foto gemaakt (helaas wat onduidelijk) en tegelijkertijd belde ik de politie weer (dat is in België dus niet 112, maar 101 – weten we dat ook weer). Werd me doodleuk verteld dat er al politie onderweg was en dat we maar moesten wachten –uuuh oke, nevermind hij is al weggerend.

Legaal inbreken, mooi leven als slotenmaker!

Na een half uur was de politie eindelijk ten plaatse (in totaal dus een uur later) en die konden uiteraard niets meer doen, zelfs niet mijn deur openmaken want daar moet een specialist naar kijken. Verklaring gegeven etc. en toen was het wachten op de mede-huisbaas, deze belde de slotenmaker en dat duurde nog weer even. Toen hij er eenmaal was dachten we zo de deur open te hebben, maar het tegendeel bleek waar. Hij had behoorlijke moeite met mijn deur open krijgen (goed slot dus!). Uiteindelijk onder luid gejuig toch gelukt! Inmiddels was het half 5, uitgeput van de tentamenstress, de schrik en onverwachts nieuws dat ik ook nog had gekregen kon ik me niet meer indenken dat ik nog kon leren.

Uiteindelijk besloten maar een slaappartijtje te houden bij een huisgenootje aangezien ik mijn slot in deze toestand niet helemaal vertrouwde (bedankt Chrissy!). Mocht helaas niet baten,  amper een oog dicht gedaan en ik was vrijdag dan ook helemaal gesloopt. Zaterdagnacht werd het niet veel beter en met het vooruitzicht dat ik zondagnacht alleen daar moest slapen en maandag niet weg kon  (het openbaar vervoer staakte in België) deed me besluiten mijn tentamen niet te maken en lekker naar paps en mams te vertrekken.

Wat ook erg leuk was.. toen ik mijn spullen aan het pakken was op mijn kamer voor het slaappartijtje was ik samen met twee huisgenootjes en we hoorden beneden stemmen en gerammel aan de poort. Dus wij uit het raam kijken, zagen we een waterpomptang liggen.. nou goed, iedereen weer in de stress (achteraf is het alleen maar grappig), wij naar beneden om te gaan kijken (telefoon in de hand), deur open, om het hoekje kijken.. “Ooooh, hooi, huisbaas, wat fijn dat u de poort aan het maken bent, tralala”.

Nou goed, nu ga ik mijn allerlaatste tentamen maken en om 3uur heb ik dan officieel EINDELIJK een weekje vrij – daar ben ik zó aan toe.

Ps. De inbreker bleek achteraf al sinds half 9 binnen te zijn (huisgenootje had hem gezien, maar dacht dat hij aan het wachten was op iemand), ik heb hem horen aankloppen bij iedereen boven (waarschijnlijk checken of er iemand was), heb nog op de gang gekeken, maar zag natuurlijk niemand (en natuurlijk nooit gedacht dat er iemand zou willen inbreken)