Perfectionisme is angst

Met lekker eten komen vaak ook fijne, diepgaande gesprekken bovendrijven.  

“Perfectionisme is alleen maar angst, maar voor wat?!”  zei mama, nadat we een tijdje spraken over mijn studie en hoe ik de afgelopen jaren al heb geleerd mezelf niet meer zo hard voorbij te lopen. Om te luisteren naar mezelf wanneer ik even rust nodig heb en dat ik dan ook daadwerkelijk Jade-tijd inlas.

Het is fijn om weer even die bevestiging te hebben dat je fouten mag maken, dat ik niet mijn hele studie in een keer hoef te halen, dat ik mezelf tegenover niemand hoef te bewijzen, dat ze allang trots zijn, dat ik alleen maar kan leren – en misschien wel meer van mijn fouten dan wanneer ik alles direct goed doe.

Dat is fijn.  Het geeft hoop, het geeft rust, het geeft vertrouwen..  

- en misschien is het daarom ook wel dat ik vandaag  om 5 uur wakker kon worden, om 6 uur in de trein zat met een schoolboek voor me, van kwart voor 9 tot kwart voor 1 college had, van half 2 tot half 7 – met tussendoor boodschappen doen - leerde, dat ik nu nog even de badkamer ga schoonmaken en me zo lekker met een boek en thee op de bank of in bed nestel. En dat zonder ook maar één dip te hebben vandaag. Doe mij maar meer van dit soort productieve daagjes!